پرستاري در ايران باستان تا كنون

حقيق پرستاري در ايران باستان تا كنون
 متشکل از 87 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
چكيده:
به فرموده‌ي اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج‌البلاغه پايبندي و تعصب ورزيدن به خصلتهاي نيكو، انسان دوستي، محبت و خدمت به انسان‌ها و به طور كلي جريان يافتن همه امور زندگي در قلمروهاي معنوي بر مبناي حق از جمله عوامل حيات‌بخش يك تمدن اسلامي است. اين عوامل از جمله خصوصيات ويژه پرستاران است. پرستاران همواره در حد توانايي خود در اين راه گام برداشته و نتايج ارزنده‌اي را نيز دريافته‌اند. لذا پرستاران مي‌توانند نقش عمده‌اي در اعتلاي تمدن اسلامي داشته باشند.
 در پي نامگذاري سال 2001 ميلادي از سوي رياست محترم جمهوري به نام سال گفتگوي تمدن‌ها و بر اساس مصوبه كميته دانشگاهي گفتگوي تمدن‌ها، كميسيون‌هاي نظري و تخصصي در دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي ايران تشكيل گرديد. اين مقاله با هدف كلي «بررسي نقش و جايگاه پرستاري در ساختار تمدن‌ها و چگونگي كار كردن آنها» كه بيانگر نقش پرستاري در ساختار تمدن اسلامي نيز مي‌باشد انجام گرفته است.
در اين مقاله با پرداختن به پرستاري در ايران باستان، صدر اسلام و پس از اسلام مورد توجه قرار گرفته است. همچنين پس از پرداختن به ارزش‌ها در پرستاري و پيامدهاي اين رشته، پرستاري در ايران كنوني نيز معلوم گرديده است.
كلمه‌هاي كليدي (key word)
1- پرستاري در ايران كنوني    2- صدر اسلام        3- پيامدها    4- هدف
 
مقدمه
توافق و هماهنگي و سازگاري مطلق در جامعه، بدون اعتدال دلها امكان‌پذير نخواهد بود. جامعه‌اي كه مردم آن از اين حركت تكاملي برخوردارند، در پيشبرد علم و هنر و صنعت و اخلاق و ديگر معنويات موفقند.
جهان معنوي پيرامون ما ارتباط بسيار نزديكي با جهان مادي دارد. جهان معنوي نيروئي فيضان دارد كه عالم ماده را نگهداري مي‌كند اين نيروي معنوي روح را زنده نگاه ميدارد.
پرستار معنويت است و روح – معنويت جوئي انسان را به اعلاعلين راهنمايي  مي كند و  مي برد به جايي كه جز خدا نبيني ... در همين  راستا تنظيم و گردآوري اين مقاله فرهنگي نشستيم، باشد تا بر خود باوريمان افزوده و از گرمي نيرويمان بطور موثرتري استفاده نمائيم و با عنايات بي‌چون خداوندي گامهايمان را به عرفات نزديك‌تر نمائيم.
پيشاني از خاك برداريم و مرواريدهائي از اقيانوس جان بر گونه‌هامان، اشك شوق در چشمانمان، بعنوان دست‌آوردي هر چه كوچك از هستي جان، شادي‌بخش خلق‌الله باشيم.